Podnośniki nożycowe, a zezwolenie na użytkowanie

Podnośniki nożycowe to rodzaj przejezdnych podestów ruchomych i podestów wolnobieżnych, które klasyfikuje się pod względem rodzaju konstrukcji nośnej podpierającej platformę roboczą. Używa się ich do wykonywania różnego rodzaju prac na wysokościach. Więcej o tego typu podnośnikach i wymaganych zezwoleniach przeczytasz poniżej.

Opis podnośników nożycowych

Podnośniki nożycowe charakteryzują się konstrukcją nośną zbudowaną z dwóch dźwigni dwuramiennych, które połączone są sworzniem. W ten sposób możliwy jest obrót dźwigni, ruch platformy roboczej w pionie, a także składanie i rozkładanie mechanizmu nożycowego. Steruje się nimi za pomocą pulpitu umieszczonego na platformie roboczej. Bezpieczeństwo użytkowników składa się z wielu systemów. Są to m.in. barierki zabezpieczające przed wypadnięciem z kosza, elementy hydrauliczne mające zawory bezpieczeństwa czy układy elektroniczne. Podnośniki nożycowe doskonale sprawdzają się przy montażu instalacji grzewczych, elektrycznych i klimatyzacyjnych, a także w różnego rodzaju pracach remontowych na wysokościach.

Kto może użytkować podnośniki nożycowe?

Jak już było wspomniane na początku, podnośniki nożycowe należą do grupy podestów ruchomych przejezdnych, a to oznacza, że operator musi posiadać odpowiednie uprawnienia. Związane jest to z wymogiem wykonywania pracy, która będzie bezpieczna zarówno dla pracowników, jak i dla osób znajdujących się w pobliskim otoczeniu. Kategorie podestów ruchomych dzielą się na:

I P – podesty ruchome:

• przejezdne wolnobieżne,
• przewoźne,
• samojezdne;

II P – podesty ruchome przejezdne wolnobieżne:

• wiszące,
• masztowe,
• masztowo-przegubowe,
• stacjonarne.

Osoby, które chcą uzyskać uprawnienia w tych kategoriach, muszą skończyć 18 lat, ukończyć szkołę podstawową i nie mieć przeciwwskazań zdrowotnych szczególnie w obszarze pracy na wysokościach. Następnie trzeba przebyć odpowiedni kurs składający się z części teoretycznej i praktycznej, który przygotowuje kursantów do bezpiecznej pracy i umiejętnego stosowania maszyn. Po odbytym kursie uczestnicy mogą przystąpić do egzaminów. Pierwszy jest egzamin wewnętrzny, którego zadaniem jest sprawdzenie popełnianych błędów. Następnie kursanci przystępują do egzaminu zewnętrznego pod okiem komisji powołanej przez terenowy oddział Urzędu Dozoru Technicznego. Kwalifikacje są nadawane przez komisję właściwą dla danego regionu i powołaną przez dyrektora terenowego oddziału Urzędu Dozoru Technicznego.